ಸಾವಿನ ಮನೆ

ನಡು ರಾತ್ರಿಯಲಿ ತಟ್ಟೆಂದು

ಕಿಟಾರನೆ ಕಿರುಚಿದ ನನ್ನಾತ್ಮ

ನಿಧಾನವಾಗಿ

ಸಾವಿನ ಮನೆಯ ಬಾಗಿಲಿನಲ್ಲಿ

ಇಣುಕಿ ನೋಡಿ ಮುಗುಳ್ನಗುತ್ತಿತ್ತು,,,

  ,

ಕಿಟಕಿ ಬಾಗಿಲುಗಳಿಲ್ಲದ

ಸಾವಿನ ಮನೆಯ ಒಳಗೆ

ಮಂದ ಬೆಳಕು

ನವಿರಾಗಿ ಪಸರಿಸಿತ್ತು

 ,

ದೇಹವಿಲ್ಲದ ಅನೇಕ ಆತ್ಮಗಳು

ಅಲ್ಲಿ ಸ್ವಚ್ಚಂದವಾಗಿ

ನಲಿವಿನ ಉತ್ತುಂಗದಲ್ಲಿದ್ದವು

 ,

ಧರ್ಮಗಳ ಹೆಸರೇ ಇಲ್ಲದೇ

ಜಾತಿ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯ ವ್ಯಭಿಚಾರವಿಲ್ಲದೆ

ಗಂಡು ಹೆಣ್ಣೆಂಬ ಭೇದವಿಲ್ಲದೆ.

ಆತ್ಮಗಳೆಲ್ಲ ಸಂತೃಪ್ತಿಯಿಂದ

ಸಂಭ್ರಮಿಸುತ್ತಿದ್ದವು.

 ,

ಸಾವಿನೊಳಗಿನ ಬದುಕು ಇಷ್ಟೊಂದು

ಸರಳವೇ !! ನನ್ನಾತ್ಮ ಆಶ್ಚರ್ಯಗೊಂಡಿತು.

“ವಸುದೈವ ಕುಟುಕಂಬಕಂ” ಅಲ್ಲಿಯೇ

ವಿರಾಜಮಾನವಾಗಿದ್ದ ಬೆಳಕಿನ ಆತ್ಮ

ಪದೇ ಪದೇ ನುಡಿಯುತ್ತಿತ್ತು.

 ,

ಧರ್ಮವೆಂಬ ಹೆಸರಿನ ಗುಂಪನ್ನು

ಹುಟ್ಟು ಹಾಕಿದ ಕೆಲವೇ ಆತ್ಮಗಳು,,

ಭೂಮಿಯ ಮೇಲ್ಮೈಯನ್ನು ನೋಡಿ,,,,,

ಮನೆಯ ಮೂಲೆಯಲಿ, ಶೋಕತಪ್ತರಾಗಿ

ತಾವು ಮಾಡಿದ ತಪ್ಪಿಗೆ ಅಳುತ್ತಾ ಕುಳಿತಿದ್ದವು….

 ,

ಭೂಮಿಯ ಮೆಲ್ಪದರದಿಂದ ಬರುವ

ಬಂದೂಕಿನ-ರಕ್ತದ ವಾಸನೆಗೆ ಅವು

ಪದೇ ಪದೇ ವ್ಯಥೆ ಪಡುತ್ತಿದ್ದವು……

 ,

ಬೆಳಕಿನಾ ಆತ್ಮ ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ,

“ವಸುದೈವ ಕುಟುಕಂಬಕಂ” ಎನ್ನುತ್ತಲೇ ಇತ್ತು,,,,

 ,

ನನ್ನಾತ್ಮ,,,, “ನಾನು” ಸಾಯುವುದೇ

ಬದುಕಿನ ಮಾರ್ಗ ಎಂದು ಕಂಡುಕೊಂಡಂತಿತ್ತು.

 ,

-ಜೀ ಕೇ ನ

Advertisements