ಸಾವಿನ ಮನೆ
ನಡು ರಾತ್ರಿಯಲಿ ತಟ್ಟೆಂದು
ಕಿಟಾರನೆ ಕಿರುಚಿದ ನನ್ನಾತ್ಮ
ನಿಧಾನವಾಗಿ
ಸಾವಿನ ಮನೆಯ ಬಾಗಿಲಿನಲ್ಲಿ
ಇಣುಕಿ ನೋಡಿ ಮುಗುಳ್ನಗುತ್ತಿತ್ತು,,,
,
ಕಿಟಕಿ ಬಾಗಿಲುಗಳಿಲ್ಲದ
ಸಾವಿನ ಮನೆಯ ಒಳಗೆ
ಮಂದ ಬೆಳಕು
ನವಿರಾಗಿ ಪಸರಿಸಿತ್ತು
,
ದೇಹವಿಲ್ಲದ ಅನೇಕ ಆತ್ಮಗಳು
ಅಲ್ಲಿ ಸ್ವಚ್ಚಂದವಾಗಿ
ನಲಿವಿನ ಉತ್ತುಂಗದಲ್ಲಿದ್ದವು
,
ಧರ್ಮಗಳ ಹೆಸರೇ ಇಲ್ಲದೇ
ಜಾತಿ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯ ವ್ಯಭಿಚಾರವಿಲ್ಲದೆ
ಗಂಡು ಹೆಣ್ಣೆಂಬ ಭೇದವಿಲ್ಲದೆ.
ಆತ್ಮಗಳೆಲ್ಲ ಸಂತೃಪ್ತಿಯಿಂದ
ಸಂಭ್ರಮಿಸುತ್ತಿದ್ದವು.
,
ಸಾವಿನೊಳಗಿನ ಬದುಕು ಇಷ್ಟೊಂದು
ಸರಳವೇ !! ನನ್ನಾತ್ಮ ಆಶ್ಚರ್ಯಗೊಂಡಿತು.
“ವಸುದೈವ ಕುಟುಕಂಬಕಂ” ಅಲ್ಲಿಯೇ
ವಿರಾಜಮಾನವಾಗಿದ್ದ ಬೆಳಕಿನ ಆತ್ಮ
ಪದೇ ಪದೇ ನುಡಿಯುತ್ತಿತ್ತು.
,
ಧರ್ಮವೆಂಬ ಹೆಸರಿನ ಗುಂಪನ್ನು
ಹುಟ್ಟು ಹಾಕಿದ ಕೆಲವೇ ಆತ್ಮಗಳು,,
ಭೂಮಿಯ ಮೇಲ್ಮೈಯನ್ನು ನೋಡಿ,,,,,
ಮನೆಯ ಮೂಲೆಯಲಿ, ಶೋಕತಪ್ತರಾಗಿ
ತಾವು ಮಾಡಿದ ತಪ್ಪಿಗೆ ಅಳುತ್ತಾ ಕುಳಿತಿದ್ದವು….
,
ಭೂಮಿಯ ಮೆಲ್ಪದರದಿಂದ ಬರುವ
ಬಂದೂಕಿನ-ರಕ್ತದ ವಾಸನೆಗೆ ಅವು
ಪದೇ ಪದೇ ವ್ಯಥೆ ಪಡುತ್ತಿದ್ದವು……
,
ಬೆಳಕಿನಾ ಆತ್ಮ ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ,
“ವಸುದೈವ ಕುಟುಕಂಬಕಂ” ಎನ್ನುತ್ತಲೇ ಇತ್ತು,,,,
,
ನನ್ನಾತ್ಮ,,,, “ನಾನು” ಸಾಯುವುದೇ
ಬದುಕಿನ ಮಾರ್ಗ ಎಂದು ಕಂಡುಕೊಂಡಂತಿತ್ತು.
,
-ಜೀ ಕೇ ನ
Advertisements
ನಿಮ್ಮ ಟಿಪ್ಪಣಿ ಬರೆಯಿರಿ